تفاوت داروهای ضد التهاب استروئیدی و غیر استروئیدی

 یک اشتباه رایج که من بین همکاران زیاد دیده ام این است که خیلی وقت ها دارو های گروه corticostroid ها و NSAID ها را اشتباه استفاده می کنند. توجه شود درست است که هر دو گروه به عنوان ضد التهاب (Anti-inflamation) هستند اما داروهای غیر استروئیدی (NSAID) زیاد قدرت ضد التهابی ندارند و اگر قصد از تجویز دارو جلو گیری و کاهش التهاب و اینفیلتراسیون است حتما باید استروئید (فلوکورت ، بتامتازون ، دگزامتازون ، کورتینیل ، پری کورد و...) تجویز شود در این صورت کل فرایند التهاب مهار می شود . چرا که در فرایند التهاب هم لوکوترین ها و هم پروستاگلاندین ها نقش دارند و عامل اصلی ایجاد اینفیلتراسیون (infiltration) لوکوترین ها هستند چون تولید لوکوترین ها با تجویز NSAID ها مهار نمی شود (این دارو ها فقط آنزیم سیکلوکسیژناز را مهار می کنند و تولید پروستاگلاندین های التهابی را متوقف می کنند اما لیپوکسیژناز که باعث تولید لوکوترین ها هست هنوز فعال است) پس التهاب و اینفیلتراسیون خوب مهار نمی شود. استروئید ها با مهار آنزیم فسفولیپاز A2 پروسه التهاب را از اول چرخه متوقف می کنند و هیچکدام از پروستاگلاندین ها و لو کوترین ها تولید نمی شوند.

حتما توجه کنید که تجویز دارو های NSAID (دیکلوپتین یا بیوفناک ، سینارولاک یا آکولار و ...) ، در چشم بیشتر به عنوان ضد درد (Analgesia) کاربرد دارد نه ضد التهاب . برای مثال بعد از در آوردن جسم خارجی قرنیه یا برای خراش های عمیق و دردناک قرنیه برای کاهش درد بیمار از این داروها استفاده می شود. اما برای مثال وقتی می خواهید التهاب ناشی خشکی چشم ، آلرژی و ... را کاهش دهید حتما استروئید تجویز می شود. 
توجه : در تجویز استروئید ها و آنتی میکروبیال ها حتما ابتدا باید دوز زیاد باشد و دارو به غلظت پایدار پلاسمایی برسد و بعد از کنترل التهاب و یا عفونت دوز کم می شود و حدود چهار پنج روز ادامه می یابد. فقط در مورد استروئید ها اصلا نباید دارو یکدفعه قطع شود و حتما باید آرام آرام قطع شود که به اصطلاح به آن tappering دارو گفته می شود.

(امیر اسهرلوس)

نظرات